Сдам Сам

ПОЛЕЗНОЕ


КАТЕГОРИИ







Фундаментальная культуралогія





ЗАЦВЯРДЖАЮ

Першы прарэктар

УА “Беларускі дзяржаўны

ўніверсітэт культуры

і мастацтваў”

___________Ю.П.Бондар

“____”___________2011 г.

 

Фундаментальная культуралогія

Праграма дзяржаўнага экзамену для студэнтаў

напрамку спецыяльнасці 1-21 04 01-01 Культуралогія

(фундаментальная)

спецыялізацыі 1-21 04 01-01 01 Тэорыя і гісторыя культуры

 

 

Мінск 2011


Складальнікі:

А.І. Смолік, загадчык кафедры культуралогіі ўстановы аду­кацыі “Беларускі дзяржаўны ўніверсітэт культуры і мастацт­ваў”, доктар культуралогіі, прафесар;

Л.К. Кухто, дацэнт кафедры культуралогіі ўстановы адука­цыі “Беларускі дзяржаўны ўніверсітэт культуры і мастацт­ваў”, кандыдат культуралогіі, дацэнт

 

Рэцэнзенты:

А.М. Кушнярэвіч, загадчык кафедры культуралогіі і міжна­роднага турызмуўстановы адукацыі “Мінскі дзяржаўны лінг­вістычны ўніверсітэт”, доктар мастацтвазнаўства, прафесар;

А.І. Сцепанцоў, загадчык кафедры менеджменту СКД уста­новы адукацыі “Беларускі дзяржаўны ўніверсітэт культуры
і мастацтваў”, кандыдат культуралогіі

 

Рэкамендавана да зацвярджэння:

кафедрай культуралогіі ўстановы адукацыі “Беларускі дзяржаўны ўніверсітэт культуры і мастацтваў” (пратакол № 5 ад 26.01.2011 г.);

саветам факультэта культуралогіі і сацыякультурнай дзей­насці ўстановы адукацыі “Беларускі дзяржаўны ўніверсітэт культуры і мастацтваў” (пратакол № 5 ад 09.02.2011 г.)

 

 

Адказны за рэдакцыю В.Б.Кудласевіч

Адказны за выпуск А.І.Смолік

 


ТЛУМАЧАЛЬНАЯ ЗАПІСКА

 

Удасканаленне сістэмы адукацыі, уключаючы вышэйшую школу, прадугледжвае фарміраванне новых падыходаў, накі­раваных на набліжэнне падрыхтоўкі спецыялістаў да еўра­пейскіх і сусветных стандартаў. Сярод іх найбольш значнае месца займае антрапакультуралагічная парадыгма і сацыяла­гічны падыход. Гэтая акалічнасць асаблівае значэнне мае для студэнтаў універсітэта культуры і мастацтваў. Выпускнікі ўніверсітэта будуць працаваць на ніве культуры, дзе вельмі значнае месца адыгрывае чалавекатворчая сутнасць культу­ры, найвышэйшае назначэнне якой – фарміраванне і развіццё асобы, яе духоўнага свету, жыццёвых пазіцый, сэн­сажыц­цёвых установак у развіцці грамадства і адначасова працэс стварэння каштоўнасцей культуры.

Дадзеная праграма складзена з улікам змен адукацыйнай парадыгмы і вызначаецца стандартам вышэйшай прафесійнай адукацыі. Праграма адлюстроўвае ўнутраную логіку выву­чаемых метадычных праблем, арыентуе будучых спецыя­лістаў на дзейнасць па авалоданні сучаснымі тэхналогіямі навучання і выхавання.

Мэтай дзяржаўнага экзамену па “Тэорыі і гісторыі куль­туры” з’яўляецца высвятленне сфарміраванасці ў студэнтаў трывалых навыкаў і ўменняў, якія неабходны для рацыя­нальнай арганізацыі выкладання культуралагічных дысцып­лін як вучэбнага прадмета, а таксама для паспяховага вы­рашэння навукова-даследчых задач у сферы культуры.

Падчас падрыхтоўкі да дзяржаўнага экзамену і ў працэсе яго вырашаюцца наступныя задачы:

– высвятленне наяўнасці ў выпускнікоў універсітэта сістэ­мы ведаў па тэорыі і гісторыі культуры;

– выяўленне ступені авалодання студэнтамі ўсеагульнымі заканамернасцямі функцыянавання культуры;

– вызначэнне ўзроўню асэнсаванасці выпускнікамі сут­насці культуры і заканамернасцей яе дынамікі, унікальнага вопыту дыялога культур, што асабліва важна ва ўмовах гла­балізацыі;

– высвятленне грунтоўнасці ведаў па праблемах марфа­логіі, тыпалагізацыі культуры;

– высвятленне ступені сфарміраванасці ў студэнтаў наву­ковага падыходу да вывучэння з’яў культуры, які грунтуецца на авалоданні імі сучаснымі метадалагічнымі падыходамі.

У працэсе падрыхтоўкі студэнтаў да дзяржаўнага экзамену па дадзенай праграме яны павінны сістэматызаваць і паглы­біць веды па:

– важнейшых метадалагічных парадыгмах, прынцыпах і метадах культуралогіі, якія забяспечваюць разуменне культу­ры як інтэгратыўнай сістэмы;

– асноўных заканамернасцях культурна-гістарычнага раз­віцця чалавецтва;

– методыцы прагназавання, планавання і ажыццяўлення дзейнасці ў галіне культуры;

– сэнсе і сутнасці базавых сімвалаў сусветнай і нацыя­нальнай культуры;

– асноўных этапах развіцця культуры ў сувязі з сусветнай гісторыяй чалавецтва;

– суадносінах культуры і цывілізацыі, характэрных асаб­лівасцях розных тыпаў культуры, у тым ліку сучаснай айчын­най культуры;

– асноўных культурных дасягненнях пэўных геаграфіч­ных рэгіёнаў і народаў;

– асноўных артэфактах культуры, створаных геніямі ча­лавецтва.

У працэсе дзяржаўнага экзамену выпускнікі павінны пака­заць навыкі і ўменні, якія неабходны для:

– ацэньвання стану, тэндэнцый і перспектыў развіцця су­часнай культуры;

– крытычнага ўспрымання разнастайных з’яў культуры ў іх суаднесенасці з іншымі сферамі сацыяльнай жыццядзей­насці;

– выяўлення сувязі культуралогіі з рэлігійнымі, філасоф­скімі пошукамі, дасягненнямі навукі і адукацыі;

– асэнсавання значэння культуры як індыкатара стану гра­мадства;

– аналізу артэфактаў культуры з семіятычнага, аксіялагіч­нага пунктаў гледжання;

– даследавання твораў класічнай і масавай культуры.


ЗМЕСТ ДЗЯРЖАЎНАГА ЭКЗАМЕНУ

 

Тэма 7. Семіятычныя

і герменеўтычныя канцэпцыі культуры

Семіётыка культуры як навука аб знакавым характары культуры. Семіётыка і структуралізм. Р.Барт аб мэтах семія­тычнага даследавання. “Смерць аўтара” і галоўная роля тэк­сту. “Гіпотэза лінгвістычнай адноснасці” Э.Сэпіра і Б.Л.Уор­фа. Пабудова культуры па мадэлі мовы. Моўныя патэрны як стэрэатыпы культуры. Герменеўтыка і “разуменне” культуры. Культура як тэкст. Г.Г.Гадамер “Ісціна і метад”. Разуменне і інтэрпрэтацыя. Дыялагічнасць тэксту і раўнапраўе інтэрпрэ­тацый. “Герменеўтычнае кола”. Фенаменалагічная герменеў­тыка П.Рікёра. Рэгрэсіўна-прагрэсіўны метад. Моўны харак­тар чалавека як суб’екта культуры.

Асобы і культуры

Антрапалагічныя канцэпцыі генезісу культуры і чалавека.

Інтуітывізм А.Бергсана. Інтэлект і інтуіцыя ў культуры. Культура і творчая эвалюцыя. “Дзве крыніцы маралі і рэлі­гіі”: закрытая і адкрытая мараль і рэлігія.

Сімвалічная канцэпцыя Э.Касірэра. “Філасофія сімваліч­ных формаў”: мова, міф, рэлігія і навука як формы пазнання. Функцыя сімвалізацыі як аснова культуры. Чалавек як animal simbolicum. Сімвал і міф. Палітычны міф.

Антрапалагічныя канцэпцыі М.Шэлера і А.Гелена. М.Шэ­лер “Стан чалавека ў Космасе”. Чалавек і жывёла: межы адрознення. “Светаўспрыманне” – якасць асобы. Формы са­мабыцця прыроды і культуры. А.Гелен (“Аб сістэматыцы антрапалогіі”): чалавек – істота, якая вызначаецца недахопа­мі. Гісторыя, культура і інстытуцыі як сродкі чалавечай адап­тацыі. Функцыі мовы ў культуры.

Тэма 12. Парадыгмальныя ўстаноўкі постмадэрнізму

На сутнасць культуры

Постмадэрнізм як феномен культуры ХХ ст. Вытокі пост­мадэрнізму, яго асноўныя версіі. Структуралізм і постструк­туралізм; мадэрнізм і постмадэрнізм. Прынцыпы постмадэр­нізму (адмаўленне ад “заканадаўчага розуму” і “лагацэнт­рызму”, “смерць аўтара”, панаванне тэксту, разбурэнне структуры знака, цытатнасць, інтэрпрэтацыя і плюралізм і інш. Асноўныя канцэпты постмадэрнізму: дыскурс, эпістэма, дэканструкцыя, рызома, сімулякр і інш.

Тэарэтыкі постмадэрнізму аб культуры. М.Фуко. Дыскурс і эпістэма; бессвядомы характар эпістэмы. Культурныя эпохі і іх эпістэмы. Моўнае мысленне і ўладарныя стратэгіі. Праб­лематычнасць чалавека. Ж.Дэрыда: свет як тэкст. Дэканст­рукцыя. Кантэкст і “след”. Ж.Бадрыяр пра сімулякры. Сіму­лятыўнасць у культуры. Ж.Дэлёз і Ф.Гватары (“Рызома”). Прынцыпы рызомы.

Тэма 27. Асоба і культуры

Паняцце, структура і сутнасць асобы. Структура асобы. Структурная антрапалогія К. Леві-Строса. Узроўні асобаснай інтэграцыі: сацыяльна-ролевы, характаралагічны, экзістэн­цыяльны. Асноўныя экзістэнцыяльныя каштоўнасці і струк­туры (Ж.-П.Сартр, П.Тыліх, В.Франкл, К.Ясперс і інш.). Тэзіс культурнага рэлятывізму Ф.Бааса. Канцэпцыі “асноўнай асо­баснай структуры” і “мадальнай асобы”. Р.Бенедыкт: “этас” і “патэрны” культуры.

Важнейшыя канцэпцыі чалавека: антычны, космацэнтрыч­ны, тэацэнтрычны, гуманістычны і інш. Чалавек у разуменні культурфілосафаў эпох мадэрну і постмадэрну.

Спецыфіка дзейнасці чалавека. Творчасць як асноўны тып асобаснай дзейнасці. Спосабы і формы засваення культуры асобай.

 

ХХ– пачатку ХХІ ст.

Крызіс каштоўнасцей розуму, прагрэсу і самабытнасці свету ў познім індустрыяльным грамадстве. Культура мадэр­ну як пошук новых духоўных асноў быцця. Сацыяльна-палі­тычныя рухі леварадыкальнага і праварадыкальнага зместу. Распад адзінства еўрапейскай культуры постіндустрыяльнага грамадства.

Масавае грамадства і культура. Тэхналагічныя і сацыяль­ныя дэтэрмінанты фарміравання масавай культуры. Механізм масавай культуры і яе функцый.

Феномен постмадэрнізму і яго адметныя ўласцівасці. Рост культурнай разнастайнасці. Узаемадзеянне культур, міжкуль­турная камунікацыя. Дыялог культур. Варыянты ўзаема­дзеяння самабытнасці і сучаснасці.

Агульныя прынцыпы і каштоўнасці савецкай культуры. Уніфікацыя культурнага жыцця ў савецкім грамадстве. Дэст­рукцыя сацыялістычнай культуры. Сацыякультурнае фармі­раванне постсавецкага грамадства.

Перадумовы фарміравання сусветнай культуры. Складван­не планетарнай прасторы культуры. Праблема глабальных цэнтраў і перыферыі культуры. Полімарфізм культуры як фактар устойлівага развіцця сучаснага грамадства. Футурало­гія аб глабальным мадэліраванні розных аспектаў сусветнай культуры.

Тэма 48. Культура Расіі і яе ўплыў на беларускую культуру

Руская культура ў перыяд Кіеўскай Русі і старажытных княстваў (ІХ–ХІІІ стст.). Дзяржаўны лад і матэрыяльная куль­тура. Хрышчэнне Русі і фарміраванне хрысціянскага тыпу культуры.

Руская культура ў перыяд станаўлення цэнтралізаванай дзяржавы (ХIV–ХVII стст.). Архітэктура і выяўленчае мас­тацтва (Феафан Грэк, Андрэй Рублёў, Фёдар Конь і інш.). Развіццё старажытнарускай літаратуры.

Пятроўскія рэформы і культурна-цывілізацыйнае абнаў­ленне Расіі. Асветніцкая дзейнасць А.Канцеміра, В.Тацішча­ва, Ф.Пракаповіча, М.Ламаносава і інш. Тэатр і музыка (Ф.Вол­каў, Д.Бартнянскі і інш.). Руская архітэктура і выяўленчае мастацтва (І.Нікіцін, А.Антропаў, І.Аргуноў, Ф.Ро­катаў, Д.Лявіцкі, В.Бажэнаў, М.Казакоў, Б.Растрэлі і інш.).

Культура Расіі ў ХIХ – пачатку ХХ ст. Станаўленне сты­ляў і жанраў свецкай літаратуры (А.Сумарокаў, Г.Дзяржавін, М.Карамзін, А.Радзішчаў, Д.Фанвізін і інш.).

 

Тэма 49. Культура Расіі ў ХІХ – пачатку ХХ ст.

Залаты век расійскай культуры. Рамантызм як кірунак у літаратуры (А.Пушкін, М.Лермантаў, В.Жукоўскі). Рэалізм у мастацтве і яго прадстаўнікі (М.Гогаль, Ф.Дастаеўскі, І.Тур­генеў, Л.Талстой, М.Някрасаў, А.Астроўскі і інш.). Выяўлен­чае мастацтва (П.Фядотаў, І.Рэпін, А.Саўрасаў, І.Левітан
і інш.). Расійская музычная культура (А.Барадзін, А.Дарга­мыжскі, М.Мусаргскі, М.Рымскі-Корсакаў, П.Чайкоўскі). Поспехі расійскай навукі (Д.Мендзялееў, А.Мажайскі, І.Меч­нікаў, А.Сталетаў, К.Цыялкоўскі і інш.).

Сярэбраны век як своеасаблівы культурны рэнесанс. Інтэн­сіўнасць культурнага жыцця. Шматстылёвасць у мастацтве. Абуджэнне інтэлектуальнага патэнцыялу. Росквіт расійскай філасофіі і багаслоўскай думкі (С.Булгакаў, М.Бярдзяеў, А.Лосеў, П.Фларэнскі, Г.Шпэт і інш.). Рускі касмізм. Кубізм, абстракцыянізм, футурызм у мастацтве (В.Кандзінскі, У.Маякоўскі, В.Хлебнікаў і інш.). Тэатралізацыя, гульня, фантастыка – адметнасць культуры сярэбранага веку.

Тэма 50. Культура Беларусі ў сусветнай прасторы

Беларуская культура як навучальная дысцыпліна. Прадмет, мэты і задачы курса. Месца курса ў сістэме культуралагічнай адукацыі. Культурная спадчына як форма адлюстравання пе­раемнасці ў гістарычным развіцці грамадства. Традыцыі і на­вацыі ў развіцці нацыянальнай культуры. Супярэчлівы харак­тар культурнага працэсу. Беларуская культура – тып адкры­тай культуры. Гісторыя культуры як састаўная частка гісто­рыі грамадства і дзяржавы. Перыядызацыя гісторыі айчыннай культуры. Асноўныя крыніцы даследавання беларускай куль­туры. Дыяхронна-сінхронны падыход да вывучэння беларус­кай культуры. Палітычныя, эканамічныя і сацыякультурныя аспекты развіцця беларускай культуры

 

Літаратура

Асноўная

1. Абдзiраловiч, I. Адвечным шляхам: дасьледзiны беларус­кага светапогляду / І. Абдзіраловіч. – Мн.: Навука і тэхніка, 1993. – 44 с.

2. Библер, В. С. Культура. Диалог культур / В. С. Библер // Вопросы философии. – 1989. – № 6. – С. 33–38.

3. Гуревич, П. С. Культурология / П. С. Гуревич. – М.: Знание, 1994. – 288 с.

4. Иконникова, С. Н. История культурологии. Идеи и судь­бы / С. Н. Иконникова. – СПб.: Санкт-Петербург. гос. акаде­мия культуры, 1996. – 264 с.

5. Кармин, А. С. Культурология / А. С. Кармин. – СПб.: Питер, 2001. – 464 с.

6. Маркарян, Э. С. Теория культуры и современная наука / Э. С. Маркарян. – М.: Мысль, 1983. – 284 с.

7. Мартынов, В. Ф. Культурология. Теория культуры: учеб. пособие / В. Ф. Мартынов. – Мн.: АСАР, 2008. – 848 с.

8. Смолік, А. І. Культуралогія: тэорыя культуры: вучэб. да­пам. / А. І. Смолік, Л. К. Кухто. – Мн.: Бел. дзярж. ун-т куль­туры і мастацтваў, 2008. – 281 с.

9. Смолік, А. І. Культуралогія: гісторыя культуры: вучэб. дапам. / А. І. Смолік, Л. К. Кухто, А. А. Цобкала. – Мн.: Бел. дзярж. ун-т культуры і мастацтваў, 2009. – 311 с.

10. Усовская, Э. А. Постмодернизм в культуре ХХ в. /
Э. А. Усов­ская. – Мн.: БГУ, 2003. – 63 с.

11. Флиер, А. Культурология для культурологов / А. Флиер. – М.: Академический проект, 2000. – 492 с.

 

Дадатковая

1. Гуревич, А. Я. Средневековый мир: культура безмолв­ствующего большинства / А. Я. Гуревич. – М.: Искусство, 1990. – 396 с.

2. Данилевский, Н. Г. Россия и Европа. Взгляд на культур­ные и политические отношения славянского мира к германо-романскому / Н. Г. Данилевский. – М.: Книга, 1991. – 574 с.

3. Каган, М. С. Философская теория ценностей / М. С. Ка­ган. – СПб.: Петрополис, 1997. – 205 с.

4. Камю, А. Бунтующий человек / А. Камю. – М.: Полит­издат, 1990. – 415 с.

5. Лосев, А. Ф. Эстетика Возрождения / А. Ф. Лосев. – М.: Мысль, 1982. – 623 с.

6. Лыч, Л. Гiсторыя культуры Беларусi / Л. Лыч, У. На­віцкі. – Мн.: Экаперспектыва, 1996. – 453 с.

7. Ортега-и-Гассет, Х. Восстание масс / Х. Ортега-и-Гас­сет // Х. Ортега-и-Гассет. Избранные труды. – М.: Весь мир, 2000. – 704 с.

8. Почепцов, Г. Г. Теория коммуникаций / Г. Г. Почепцов. – М.: Релф-бук, 2001. – 656 с.

9. Сорокин, П. А. Человек. Цивилизация. Общество /
П. А. Со­рокин. – М.: Политиздат, 1992. – 544 с.

10. Тайлор, Э. Б. Первобытная культура / Э. Б. Тайлор. – М.: Наука, 1989. – 612 с.

11. Тойнби, А. Дж. Постижение истории / А. Дж. Тойнби. – М.: Прогресс, 1991. – 640 с.

12. Тоффлер, Э. Третья волна / Э. Тоффлер. – М.: АСТ, 2002. – 776 с.

13. Уайт, Л. Избранное: наука о культуре / Л. Уайт. – М.: РОССПЭН, 2004. – 960 с.

14. Фрейд, З. Психоаналитические этюды / З. Фрейд. – М.: АСТ, 2004. – 220 с.

15. Фромм, Э. Человек для себя. Иметь или быть? /
Э. Фромм. – Мн.: Коллегиум, 1997. – 253 с.

16. Хантингтон, С. Столкновение цивилизаций / С. Хан­тингтон. – М.: АСТ, 2003. – 603 с.

17. Хёйзинга, Й. Осень средневековья / Й. Хёйзинга. – М.: Наука, 1988. – 544 с.

18. Чернявская, Ю. В. Белорусы. От «тутэйшых» – к нации / Ю. В. Чернявская. – Мн.: ФУАинформ, 2010. – 512 с.: ил.

19. Юнг, К.-Г. Психология бессознательного / К.-Г. Юнг. – М.: Канон, 1994. – 320 с.

20. Ясперс, К. Смысл и назначение истории / К. Ясперс. – М.: Политиздат, 1991. – 528 с.

 



Вучэбнае выданне

 

ЗАЦВЯРДЖАЮ

Першы прарэктар

УА “Беларускі дзяржаўны

ўніверсітэт культуры

і мастацтваў”

___________Ю.П.Бондар

“____”___________2011 г.

 

Фундаментальная культуралогія

Праграма дзяржаўнага экзамену для студэнтаў

напрамку спецыяльнасці 1-21 04 01-01 Культуралогія

(фундаментальная)

спецыялізацыі 1-21 04 01-01 01 Тэорыя і гісторыя культуры

 

 

Мінск 2011


Складальнікі:

А.І. Смолік, загадчык кафедры культуралогіі ўстановы аду­кацыі “Беларускі дзяржаўны ўніверсітэт культуры і мастацт­ваў”, доктар культуралогіі, прафесар;

Л.К. Кухто, дацэнт кафедры культуралогіі ўстановы адука­цыі “Беларускі дзяржаўны ўніверсітэт культуры і мастацт­ваў”, кандыдат культуралогіі, дацэнт

 

Рэцэнзенты:

А.М. Кушнярэвіч, загадчык кафедры культуралогіі і міжна­роднага турызмуўстановы адукацыі “Мінскі дзяржаўны лінг­вістычны ўніверсітэт”, доктар мастацтвазнаўства, прафесар;

А.І. Сцепанцоў, загадчык кафедры менеджменту СКД уста­новы адукацыі “Беларускі дзяржаўны ўніверсітэт культуры
і мастацтваў”, кандыдат культуралогіі

 

Рэкамендавана да зацвярджэння:

кафедрай культуралогіі ўстановы адукацыі “Беларускі дзяржаўны ўніверсітэт культуры і мастацтваў” (пратакол № 5 ад 26.01.2011 г.);

саветам факультэта культуралогіі і сацыякультурнай дзей­насці ўстановы адукацыі “Беларускі дзяржаўны ўніверсітэт культуры і мастацтваў” (пратакол № 5 ад 09.02.2011 г.)

 

 

Адказны за рэдакцыю В.Б.Кудласевіч

Адказны за выпуск А.І.Смолік

 


ТЛУМАЧАЛЬНАЯ ЗАПІСКА

 

Удасканаленне сістэмы адукацыі, уключаючы вышэйшую школу, прадугледжвае фарміраванне новых падыходаў, накі­раваных на набліжэнне падрыхтоўкі спецыялістаў да еўра­пейскіх і сусветных стандартаў. Сярод іх найбольш значнае месца займае антрапакультуралагічная парадыгма і сацыяла­гічны падыход. Гэтая акалічнасць асаблівае значэнне мае для студэнтаў універсітэта культуры і мастацтваў. Выпускнікі ўніверсітэта будуць працаваць на ніве культуры, дзе вельмі значнае месца адыгрывае чалавекатворчая сутнасць культу­ры, найвышэйшае назначэнне якой – фарміраванне і развіццё асобы, яе духоўнага свету, жыццёвых пазіцый, сэн­сажыц­цёвых установак у развіцці грамадства і адначасова працэс стварэння каштоўнасцей культуры.

Дадзеная праграма складзена з улікам змен адукацыйнай парадыгмы і вызначаецца стандартам вышэйшай прафесійнай адукацыі. Праграма адлюстроўвае ўнутраную логіку выву­чаемых метадычных праблем, арыентуе будучых спецыя­лістаў на дзейнасць па авалоданні сучаснымі тэхналогіямі навучання і выхавання.

Мэтай дзяржаўнага экзамену па “Тэорыі і гісторыі куль­туры” з’яўляецца высвятленне сфарміраванасці ў студэнтаў трывалых навыкаў і ўменняў, якія неабходны для рацыя­нальнай арганізацыі выкладання культуралагічных дысцып­лін як вучэбнага прадмета, а таксама для паспяховага вы­рашэння навукова-даследчых задач у сферы культуры.

Падчас падрыхтоўкі да дзяржаўнага экзамену і ў працэсе яго вырашаюцца наступныя задачы:

– высвятленне наяўнасці ў выпускнікоў універсітэта сістэ­мы ведаў па тэорыі і гісторыі культуры;

– выяўленне ступені авалодання студэнтамі ўсеагульнымі заканамернасцямі функцыянавання культуры;

– вызначэнне ўзроўню асэнсаванасці выпускнікамі сут­насці культуры і заканамернасцей яе дынамікі, унікальнага вопыту дыялога культур, што асабліва важна ва ўмовах гла­балізацыі;

– высвятленне грунтоўнасці ведаў па праблемах марфа­логіі, тыпалагізацыі культуры;

– высвятленне ступені сфарміраванасці ў студэнтаў наву­ковага падыходу да вывучэння з’яў культуры, які грунтуецца на авалоданні імі сучаснымі метадалагічнымі падыходамі.

У працэсе падрыхтоўкі студэнтаў да дзяржаўнага экзамену па дадзенай праграме яны павінны сістэматызаваць і паглы­біць веды па:

– важнейшых метадалагічных парадыгмах, прынцыпах і метадах культуралогіі, якія забяспечваюць разуменне культу­ры як інтэгратыўнай сістэмы;

– асноўных заканамернасцях культурна-гістарычнага раз­віцця чалавецтва;

– методыцы прагназавання, планавання і ажыццяўлення дзейнасці ў галіне культуры;

– сэнсе і сутнасці базавых сімвалаў сусветнай і нацыя­нальнай культуры;

– асноўных этапах развіцця культуры ў сувязі з сусветнай гісторыяй чалавецтва;

– суадносінах культуры і цывілізацыі, характэрных асаб­лівасцях розных тыпаў культуры, у тым ліку сучаснай айчын­най культуры;

– асноўных культурных дасягненнях пэўных геаграфіч­ных рэгіёнаў і народаў;

– асноўных артэфактах культуры, створаных геніямі ча­лавецтва.

У працэсе дзяржаўнага экзамену выпускнікі павінны пака­заць навыкі і ўменні, якія неабходны для:

– ацэньвання стану, тэндэнцый і перспектыў развіцця су­часнай культуры;

– крытычнага ўспрымання разнастайных з’яў культуры ў іх суаднесенасці з іншымі сферамі сацыяльнай жыццядзей­насці;

– выяўлення сувязі культуралогіі з рэлігійнымі, філасоф­скімі пошукамі, дасягненнямі навукі і адукацыі;

– асэнсавання значэння культуры як індыкатара стану гра­мадства;

– аналізу артэфактаў культуры з семіятычнага, аксіялагіч­нага пунктаў гледжання;

– даследавання твораў класічнай і масавай культуры.


ЗМЕСТ ДЗЯРЖАЎНАГА ЭКЗАМЕНУ

 







Что вызывает тренды на фондовых и товарных рынках Объяснение теории грузового поезда Первые 17 лет моих рыночных исследований сводились к попыткам вычис­лить, когда этот...

ЧТО И КАК ПИСАЛИ О МОДЕ В ЖУРНАЛАХ НАЧАЛА XX ВЕКА Первый номер журнала «Аполлон» за 1909 г. начинался, по сути, с программного заявления редакции журнала...

ЧТО ПРОИСХОДИТ ВО ВЗРОСЛОЙ ЖИЗНИ? Если вы все еще «неправильно» связаны с матерью, вы избегаете отделения и независимого взрослого существования...

Что делает отдел по эксплуатации и сопровождению ИС? Отвечает за сохранность данных (расписания копирования, копирование и пр.)...





Не нашли то, что искали? Воспользуйтесь поиском гугл на сайте:


©2015- 2024 zdamsam.ru Размещенные материалы защищены законодательством РФ.